ती गेली तेव्हा रिमझिम पाउस निनादत होता
मेघात मिसळली किरणे हा सुर्य सोडवीत होता
तशी सांज आमुच्या दारी येउन थबकली होती
शब्दात अर्थ उगवावा,अर्थातुन शब्द वगळता
ती आई होती म्हणुनी घन व्याकुळ मीही रडलो
त्या वेळी वारा सावध पाचोळा तुडवीत होता
अंगणात गमले मजला संपले बालपण माझे
खिडकीवर् धुरकट तेव्हा कंदील एकटा होता
हे रक्त वाढतानाही मज आता गहिवर नाही
वस्त्रात द्रौपदीच्याही तो क्रिश्न नागडा होता
Monday, April 9, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment